Σύμφωνα με καθηγητή ζωολογίας,
του οποίου δεν αμφισβητούνται οι γνώσεις,
ο γάιδαρος κατοικεί στη Νότια Βαλκανική αναρίθμητους αιώνες
πριν από την κάθοδο των τρισχιλιετών Ελλήνων.
Και το γεγονός ότι τα προελληνικά Βαλκάνια υπήρξαν
γαϊδουρινή επικράτεια και όχι βόεια, ιππική ή χοιρινή,
βεβαιώνει, όπως θα δούμε, το όνομα
«Χερσόνησος του Αίμου».
Πράγματι, η σύνοψη όλων των επιστημών,
η μυθολογία δηλαδή,
μας διδάσκει ότι το ελληνικό βαπτιστικό της χερσονήσου
-Αίμος-
προέκυψε από το αίμα του μέγιστου των Τιτάνων,
από το γαϊδουρόμορφο θηρίο ονόματι Τυφών.
Επίσης,
αυτοί οι προερχόμενοι από τις Ινδίες ή τον Καύκασο μετανάστες,
οι Ελληνες, σε ουδεμία δοκιμασία υποβλήθηκαν
προκειμένου να αποκτήσουν την ιθαγένεια του γαϊδουρινού Αίμου.
Αλλως, η μακραίωνη εκπαίδευση στα ήθη των γαϊδάρων
θα είχε προικίσει τον Ασιάτη πρόσφυγα,
τον Ελληνα δηλαδή,
με τις αρετές του καρτερικού, ολιγαρκή, συνετού, εργατικού,
ανεκτικού και φιλάνθρωπου γαϊδάρου.
Ιδιότητες που, όπως απέδειξαν σύγχρονες έρευνες,
χαρίζουν στον οργανισμό την ακατάβλητη σεξουαλική ορμή του συμπαθούς τετραπόδου,
που στερούνται για λόγους βιολογικής χημείας
οι δυσανεκτικοί, αρειμάνιοι, μισαλλόδοξοι και φοβικοί.
Στην ισχυρή κράση και στην ερωτομανία του γαϊδάρου
οφείλονται ασφαλώς οι χιλιώνυμες εορτές που τελούσαν προς τιμήν του
οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου και της Ευρώπης.
Και, παρά τους ισχυρισμούς των εθνικοφρόνων,
μόνον ο γάιδαρος έχει το απεριόριστο δικαίωμα να ονομάζεται ελληνοχριστιανικός,
όπως βεβαιώνουν τα ευαγγέλια, τα συναξάρια, η αρχαιολογική σκαπάνη,
οι θεματικές βιβλιοθήκες και η λαϊκή παράδοση.
Και, πέραν των ανωνύμων,
στην εποποιία του ελληνοχριστιανικού γαϊδάρου
συνέβαλαν οι ραψωδοί
Απουλήιος, Λουκιανός, Θερβάντες, Σαίξπηρ και Ουγκώ,
τιμή που είναι μάλλον απίθανο να αποδοθεί
στους εθνομάρτυρες και θεοφιλέστατους
κ.κ. Ανθιμο, Ψωμιάδη, Βορίδη, Καρατζαφέρη και Γεωργιάδη,
αφού αντάξιοι συγγραφείς των εν λόγω πολιτικών ανδρών
δεν διαφαίνονται προς το παρόν.
Και πέραν των μύθων, των αφηγημάτων και των θεατρικών παραστάσεων,
τη μεγαλοσύνη του γαϊδάρου βεβαιώνει η Ιστορία.
Ο γάιδαρος του Αμμωνίου Σακκά,
όπως διαβάζουμε
«εμβριθώς παρηκολούθει την φιλοσοφικήν διδασκαλίαν του δεσπότου του»
και τη θέση του βασιλικού αστρονόμου στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΑ'
κατείχε ευφυέστατος όνος.
Εν τούτοις, την έως τελικής εξοντώσεως εργασία του γαϊδάρου
συνόδευαν και δικαιολογούσαν οι ψευδέστατοι χαρακτηρισμοί
βλάκας, νωθρός, βρωμερός, αναίσχυντος και αναίσθητος.
Συκοφαντίες και ονειδισμοί,
που κληρονόμησαν τα σύγχρονα υποζύγια,
οι Βόρειοι δηλαδή, οι Αραβες, Ινδοί και Αφρικανοί πρόσφυγες.
Αυτό το υπέρ του γαϊδάρου λοιμώδες σημείωμα προκλήθηκε
από το δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας»
Πέμπτη 11 Μαρτίου, υπογραφή Γιώργος Κιούσης)
σχετικά με τα εκτροφεία γαϊδάρων που ιδρύθηκαν πρόσφατα στη χώρα μας,
ελπιδοφόρες μικρογραφίες του απέραντου ονοτροφείου
που υπήρξε κάποτε η Νότια Βαλκανική.
Και ολοκληρώνουμε τις σκέψεις μας γνωρίζοντας
ότι όσοι υπερασπίζονται την καθαρότητα του αίματος,
ουδεμία σχέση έχουν με τους αυθεντικούς προαιώνιους κληρονόμους του Αίμου,
τους άκακους δηλαδή και ρωμαλέους γαϊδάρους. *
Υπέρ γαϊδάρων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου