Το Καθεστώς του Γ. Παπανδρέου ακολουθεί ασυγκράτητο τον άκρως επικίνδυνο δρόμο του ‘’δορυφόρου’’ του Ισραήλ ,πράγμα που εγκυμονεί μείζονες περιπέτειες στο άμεσο μέλλον αλλά και άκρως επιζήμιες εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

...τα δεκαπενταύγουστα...



Ενα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του του ξενόδουλου καθεστώτος
εναντίον του ελληνισμού
ξεσπά στις 14 Αυγούστου 1909:


- Ο ηγέτης του Στρατιωτικού Συνδέσμου Νίκος Ζορμπάς -

Είναι η επανάσταση στο Γουδί,
που οργάνωσε και καπέλωσε
ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος»
καλώντας το όργανο των μεγάλων δυνάμεων
Ελευθέριο Βενιζέλο
να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.



περισσότερα για τον "εθνάρχη Ben Va(n) Zelon"
Εδώ(Doc datei) και εδώ.


- Βενιζέλος και Έλενα Σκυλίτση -




Τα Δεκαπεντάυγουστά μας , τα ελληνικά Δεκαπενταύγουστα εδώ στην Κύπρο, στοιχειώνονται από δύο τραγικά γεγονότα. Το αεροπορικό ατύχημα του μοιραίου Boeing το 2005 και τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής.


Μάλλον το "δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής" και το "παραβίαση της εκεχειρίας" δε συνιστούν ακριβή ιστορική αναφορά. Η Τουρκία συνέχισε την κατάληψη εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και στο διάστημα 23 Ιουλίου - 14 Αυγούστου 1974.

Η 14η Αυγούστου, συνδέεται κυρίως στη συνείδησή μας, με την επαρχία και την πόλη της Αμμοχώστου. Η οποία έπρεπε να επιστραφεί, ως συμφωνήθηκε και μεταγενέστερα, πριν από άλλες διαπραγματεύσεις. Δυστυχώς και σε αυτό το θέμα, η κυπριακή πλευρά, μέσω της ηγεσίας της, φάνηκε, διαχρονικά, κατώτερη των περιστάσεων.

Και αυτή τη μέρα, οφείλουμε να επαναλάβουμε την υπόσχεση μας για αδιάκοπο αντικατοχικό αγώνα, μέχρι τη δικαίωση, μέχρι την ελευθερία, μέχρι την επιστροφή.

Για εμάς, η ελπίδα και η πίστη στο όραμα της απελευθέρωσης δεν είναι μαξιμαλισμός. Είναι μονόδρομος για την επιβίωσή μας.

Αντίθετα, η μεμψιμοιρία και η ηττοπάθεια, η θεωρία ότι "τα χάσαμε και πρέπει να δώσουμε κι άλλα πολλά, για να πάρουμε έστω κάτι λίγο πίσω", πέραν του ότι συνιστά μαθηματική συνταγή τουρκοποίησης της Κύπρου, συνιστά και μνημείο παραλογισμού, αφού καταλήγουμε να δίνουμε κι άλλα στην Τουρκία, πολύ περισσότερα από όσα πήρε το 1974.

Ας το χωνέψουν και ξένοι και "δικοί": Η πατρίδα μας, ούτε ήταν, ούτε θα γίνει τουρκική.


14 Αυγούστου 1974


μελωδίες τουρκοσποριανές






0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου